i128lala
Would you like to react to this message? Create an account in a few clicks or log in to continue.

X AGENT : 10

Go down

X AGENT : 10 Empty X AGENT : 10

Post by i128lala Sat Mar 08, 2014 3:57 pm

10

“แต่ตรงนี้เจ็บที่สุด”
“แต่ตรงนี้เจ็บที่สุด”
“แต่ตรงนี้เจ็บที่สุด”

คริสฉบับมุ้งมิ้ง!
ปาร์คชานยอลไม่คุ้นชิน เล่นเอาผงะง่ายๆ ไอ้ประโยคที่ทิ้งท้าย ว่าตรงนี้เจ็บที่สุดนี่มันสะดีดสะดิ้งจนชานยอลผงะ ปกติเอ็กซ์เอเย่นต์คนดังมีโหมดอยู่ไม่กี่โหมด แต่ไม่ใช่โหมดมุ้งมิ้งเงิงบานเป็นจานดาวเทียมแบบตอนนี้แน่ๆ

"เกลียดพี่ขนาดนี้เลยหรือ พี่ไปทำอะไรให้น้องชานยอลเกลียดนักหนา"(˼●̙̂ ̟ ̟̎ ̟ ̘●̂˻)

อ่ะโหหหหหหหหหหหหหหหหห มีหน้ามาตัดพ้อต่อว่า จัดว่าไม่ธรรมดา┌П┐(►˛◄’!)
นี่ถ้าจะให้ลากความยาวสาวความยืดนี่คือมึงกลับไปอ่านอินโทรใหม่ไหมเดี๋ยวกูส่งลิ้งค์ให้

"คือพี่ไม่รู้ตัวจริงๆเหรอวะ"
นี่ขนาดต้องถามคือ อาการหนักเลยนะนั่น แต่คนที่ทำหน้าเหรอหราก็ยังไม่สำเหนียก แล้วที่สำคัญก็คือ ยังไม่ยอมลุกจากพื้นถนนด้วยนะนั่น ไอ้หล่อเงยหน้าขึ้นมามองชานยอลที่นั่งยองๆอยู่ด้วยแววตาจริงจัง ก่อนตอบ

"พี่ไม่เคยชอบใครขนาดนี้มาก่อน แต่มั่นใจมากในเรื่องหน้าตา"
(=ↀωↀ=)
รูปประโยคเดียวกับพ่อปิดประตูไม่ให้แม่เข้าบ้าน แล้วแม่ก็บอกว่าพ่อนั่นแหละที่ไม่ให้เข้าบ้าน แล้วจู่ๆพ่อก็ไม่ได้เข้าบ้าน จัดว่าเด็ด จัดว่าเปรี้ยว จัดว่าดีงาม เลอค่า คำตอบคือ เอาไปเลย ความฟิน มึงเอาไปเลยครับ มึงแน่มากจริงๆ ปาร์คชานยอลยอมรับนับถือเป็นอาจารย์
"ก็เลยทำตัวแบบนี้ ไล่ปี้ผมไปวันๆนี่นะ"

"น้องชานยอลก็ยอมให้พี่ปี้น้องชานยอลสักครั้งสองครั้งสิ เดี๋ยวก็รักกันเองแหละ""
(。≖ˇ∀ˇ≖。)

(҂`з´).っ︻デ═一
นี่ใช้ตรรกะไหนคิดวะ

ถ้าไม่ติดว่าไอ้หล่ออุตส่าห์ทำหน้าสะดิ้งเป็นอุเคะแสนหวาน อร้าอร่ามสะดีดสะดิ้งมุ้งมิ้งกรีดกรายอยู่กลางถนนที่เริ่มมีนักศึกษาเริ่มซุบซิบนินทา อัพเฟส รีทวิตกันรัวๆแล้วละก็
คงต้องมีเจอตีนชานยอลบ้าง อะไรบ้าง

"ถ้าพี่เข้าหาผมดีๆ เรื่องคงไม่เป็นแบบนี้หรอกมั้งพี่"
"หมายความว่าที่ผ่านมาน้องชานยอลก็มีใจให้พี่เหมือนกันงั้นสิ" ヾ(*Φ∀Φ)ノ

กูพูดตอนไหน???????? (◥◣_◢◤)
กลับไปอ่านใหม่อีกรอบเหอะว่ะ อันที่จริงไอ้หล่อก็ไม่ได้เลวร้าย คบหาเป็นเพื่อนก๊วนเดียวกันเหมือนไอ้มหาก็คงสนุกใช่หยอก แต่มันติดอยู่แค่อย่างเดียว
หวังฟันเจ้า ไล่ปี้เอ็ง และความพยายามที่จะเปลี่ยนชานยอลให้เป็นน้องครีมตามคอนเซปป์คริสปี้ครีมนี่แหละที่รับไม่ได้
อันที่จริงแล้ว ไอ้ข้อเสียของไอ้พี่คริสมันก็ปาไปทั้งชีวิตของมันแล้วนี่หว่า
ง่ะ
ลาขาดเลยแล้วกันพี่ ถือซะว่าชานยอลไม่ได้คิดก็แล้วกันนะ พอมองภาพไอ้หล่อที่หมดมาดอยู่บนพื้นถนนแล้วจิตสำนึกของลูกเสือสามัญในตัวชานยอลก็แล่นขึ้นมาตะหงิดๆ ร่างโปร่งสะกิดบอกคนที่นั่งแปะอยู่ที่พื้นถนน แล้วจับแขนแกร่งหมายจะช่วยพยุง
"ลุกขึ้นเหอะพี่ คนมองใหญ่แล้ว ผมอายเขา"
"ลุกไม่ไหว เจ็บ สงสัยข้อเท้าแพลง ช่วยพยุงไปส่งหน่อยได้หรือเปล่า"
"พี่จะไปไหน"
"ไปตามหาหัวใจ"
ตามหาหัวใจพร่องงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง อย่าบอกนะว่าเด็กน้อยที่ส่งอีเมลล์ตามหาปาฏิหาริย์ในโฆษณาของทรูมูฟเมื่อห้าปีก่อนจะโตมาเป็นพ่อค้าขายหนังโป๊ ชานยอลเบ้ปากรัวๆห้าร้อยทีในใจ อยากจะสะบัดมือพลาดไปตบหัวเรียกสติให้คริสเหลือเกิน แต่ติดแค่ว่า คนเริ่มซุบซิบกันใหญ่แล้วว่าผู้ชายตัวโตๆสองคนมาทำอะไรกันกลางถนน
"กลับห้องของเราเถอะนะ สัญญาจะไม่ทำอะไร อยู่กันอย่างสงบเลยเอ้า ขอแค่ได้อยู่ด้วยกันก่อนก็พอ"
ประโยคนี้มันสองแง่สองง่ามนะ แต่ถ้าคิดถึงในแง่ของกฏหมาย ไอ้ประโยค ขอแค่ให้อยู่ด้วยกันก่อนก็พอ ของไอ้หล่อนี่หมายความว่าพูดไว้ก่อน แค่ล่อให้ชานยอลมาอยู่ด้วยกันให้สำเร็จจากนั้นค่อยว่ากัน หรือเปล่า? เอาดีๆมันก็เป็นสัญญาที่อันตรายพอตัวอยู่นะนั่น แต่ชานยอลขี้เกียจคิดให้รกสมอง ถ้าได้กลับห้อง และมีชีวิตสงบๆแบบเก่าๆก็โอเคอ่ะ
แต่เหมือนสีหน้าที่แสดงออกไปจะทำให้ไอ้หล่อมันจับไต๋ได้
"เตียงนอนนุ่มๆ ผ้าห่มผืนหน้า แอร์เย็นๆ คอมพิวเตอร์ ทีวี ตู้เย็น ห้องน้ำสะอาดๆ"
ถ้าไม่อยากขายหนึงโป๊วแล้ว ไอ้พี่คริสก็เหมาะมากนะที่จะไปทำงานกับอากงม่านรูด ชานยอลเกือบจะตกลงกลับไปกับไอ้หล่ออยู่แล้ว แต่พอนึกถึงอากง
เออว่ะ กูจ่ายค่าห้องอากงเอาไว้นี่หว่า
ไม่มีทาง จะไม่ยอมให้อากงกินฟรี เมื่อจ่ายแล้วต้องนอนให้คุ้ม ร่างโปร่งจึงยืนขึ้นเต็มความสูง
"พี่ไปร่างสัญญามา ว่าจะไม่ทำอะไรผม แล้วผมจะกลับไปด้วย ระหว่างนี้ อย่าเพิ่งเจอกันก่อนเลย ผมต้องการเวลา"
จะให้บอกได้ไงว่าไปนอนม่านรูด เดี๋ยวความหื่นขึ้นแม่งเปลืองตัวอีก
"สัญญาก็ต้องทำด้วยกันสิ แล้วค่อยมาหาพยาน เพราะฉะนั้น เราไปร่างสัญญากัน มีผลทางกฏหมายนะ น้องชานยอลอยากให้พี่เอาเปรียบหรือ"
"พี่เขียน ผมไม่เซ็นก็ไม่มีผลทางกฏหมายหรอก อย่าได้ลำพองใจไป ตาวาวขนาดนั้น"
"อยู่คนเดียวขาเจ็บ ลุกไม่ได้ แล้วจะทำยังไงไม่มีคนดูแล"
อะไรคือความเกี่ยวข้องของสองประโยค จงตอบ! คือการร่างสัญญามันเกี่ยวอะไรกับอยู่คนเดียว แล้วขาเจ็บ แล้วไง เอ่อะ เกิดมาไม่เคยขาแพลง? เรื่องเยอะจริงนะมึง ชานยอลมองหน้าไอ้หล่อที่กลับมาในโหมดมุ้งมิ้งแล้วก็ต้องถอนหายใจ จะหนีก็ไม่พ้น จะทำห่าอะไรก็เจอ สู้หันหน้าเน้นความปรองดองแบบที่หลายๆประเทศตอนนี้เขานิยมกันดีกว่า (โดนแบนตลอดกาล เย้)
"เออๆ จะไปด้วยกันก็ตามใจ ห้ามทำอะไรบ้าๆนะ ไม่งั้นมีถีบอ่ะ ขายิ่งเจ็บๆอยู่ เดี๋ยวผมเกิดสะบัด”
"ได้หมดเลยจ้ะ อะไรพี่ก็ยอมน้องชานยอลทั้งนั้น"
แล้วคริสก็ทำเรื่องที่ปาร์คชานยอลคาดไม่ถึงว่ามันจะทำ นั่นก็คือการเอนหัวมาซบกับไหล่เพรียว ในขณะที่มืออีกข้างก็โอบคอชานยอลเอาไว้
สาบานว่าเห็นไอ้พ่อค้าหนังโป๊มันกระพือขนตาด้วยเหอะ
"เจ็บจังเลย กลับไปชานยอลต้องเป่าให้เค้านะ!!!!!!!!!!!!!!!!"
༼ ु ்ͦ॔ཫ ்ͦ॓༽ु˒˒
อะไรคือการตะโกนลั่นซอยให้ใครต่อใครได้ยินกันหมด
นี่หล่ออย่างเดียวไม่ได้นะ ต้องฉลาดด้วย แผนสูงฉิบหาย ชานยอลมองไอ้หล่อที่เอาหัวซบไหล่เขาอยู่แถมกระดี๊กระด๊าไม่เหมือนคนขาเจ็บแล้วก็ต้องถอนหายใจ

ริจะเล่นเกมส์กับเอ็กซ์เอเย่นต์ใจต้องถึงสินะ แถวนี้อยู่ยากขึ้นทุกวัน
ถ้าจะเอาตัวให้รอดก็ต้องเป็นแบบแคทนิส เอเวอร์ดีนในฮังเกอร์เกมส์สินะ!!!!!!!!!!
ฮว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

.
.

“อ้ะ น้องชานยอล ใจร้อนจังน้า”
พูดแบบนี้รู้เลยว่าคริสคิดอะไรอยู่ ตลกเกินไปไหม พอเห็นม่านรูดอากงอยู่ไหวๆ ไอ้หล่อก็ตีความบริบทโดยรอบว่า ปาร์คชานยอลจะเป็นฝ่ายธรรมมะ แล้วให้คริสเป็นฝ่ายอธรรม เหมือนอย่างที่จงแดเคยเล่นไปแล้วแหงๆ
“พี่หยุดสะดิ้งได้ไหม ตรงนี้ไม่มีใครไม่ต้องสร้างภาพก็ได้” ยอมรับอย่างหน้าชื่นตาบานว่าหมดความอดทน แต่ไอ้หล่อยังไม่วายหันมาเถียงอีกนะนั่น
“ก็ที่นี่มัน....Love Hotel”
พูดซะม่านรูดอากงจู่ๆก็มีเตียงสปริงแบบน้ำ สระว่ายน้ำจากุชชี่ แล้วก็ไฟดิสโก้แบบปรับสีได้อัตโนมัติพร้อมสเตอริโอเซอร์ราวน์ผุดขึ้นมาราวกับเทวดาเนรมิต ทั้งๆที่ความจริงมันไม่ต่างอะไรกับบ้านร้างที่ริวกับเจนชอบไปล่าท้าผี
“เลิฟบ้าอะไร มันก็ที่ซุกหัวนอนนั่นแหละ จ่ายล่วงหน้ามาคืนหนึ่งแล้ว เสียดายเงิน พรุ่งนี้ผมค่อยกลับ ส่วนพี่ก็พักเสร็จแล้วก็รีบกลับห้องไป”
“อย่าบอกนะว่าเมื่อคืนก็มานอนที่นี่!”
พี่คริสจะตะโกนเสียงดังกังวานไปทำไม??????
“ใช่ ทำไมเหรอ” รถถังฝั่งธนเชิดหน้าหันมายิ้มเหยียดใส่คริสที่ทำหน้าเหวอ ก่อนมือเรียวจะคว้าหมับไปที่ชายเสื้อของชานยอล
“ทำไมทำแบบนี้ บอกพี่มา มันเป็นใคร ทำไมมันถึงได้ในสิ่งที่พี่ไม่เคยได้จากน้องชานยอล”
มโนเก่งกันเหลือเกิน บอกเรื่องมดมันตอบกลับเรื่องช้าง ตั้งแต่ที่ไอ้พี่คริสเข้ามาในชีวิตของชานยอล สิ่งที่ไม่เคยเพิ่มเลยคือสติ ที่รังจะมีแต่ลดลงเรื่อยๆ ส่วนสิ่งที่เพิ่มมากขึ้นทุกวันคือความหื่นที่ไม่รู้ว่าไปเอามาจากขุมพลังที่ดาวแอสการ์ดหรือยังไง อยู่กับคนอื่นล่ะทำเป็นเข้ม ทำเป็นเท่ห์ ทีเจอหน้าชานยอลล่ะนิ้วก้อยกระดกแบบออโตเมติค พอลับหลังอีกทีก็ออกลายอาละวาด ทำท่าจะโชว์แบล๊คแมมบ้าให้ชานยอลดูตลอด
นี่ถ้าไม่ใช่เพราะการ์บูนไวเปอร์ที่แกร่งพอตัวล่ะก็ได้มีไฝว้กันแน่
“ไม่ได้นอนกับใครว้อย มานอนเฉยๆน่ะ นอน เข้าใจไหมพี่ หลับอ่ะ กรน นอนคนเดียว ไม่มีใคร ชัดพอไหม”
พอชานยอลตะโกนใส่หน้าไปแบบนั้น สติที่หลุดลอยของคริสก็เริ่มกลับเข้าสู่ภาวะปกติ หลังจากร่างสูงเริ่มบ่นงึมงำไม่เป็นภาษาไปแล้ว
“ใช่ อีนอนคนเดียว อั๊วเป็นพยานได้”
เสียงสวรรค์ดังขึ้นจากข้างหลัง ชานยอลหันไปก็พบอากงยืนยิ้มแปร้อยู่ นี่เป็นครั้งแรกที่ชานยอลรู้สึกว่า อืมมมมม อากงก็มาถูกที่ถูกเวลากับเขาเหมือนกันสินะ
“กงรู้ได้ไงอ้ะ”
“ก็อั๊วไม่ได้ยินมันคราง แต่ว่า......................”


“คืนนี้ก็อย่าดังนักล่ะ คนแก่หัวใจวายง่ายนะจะบอกให้”
“อากงไม่ต้องห่วง อั๊วมั่นใจว่าอั๊วเด็ดพอ”

เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย อะไรคือการที่ไอ้หล่อแท็คมือกับอากงแล้วหันมามองชานยอลแบบ กินหัวกินหางกินกลางตลอดตัวแบบนั้นเล่า
“ว่าแต่ พ่อหนุ่ม.........”


“รอบนี้โป๊มั้ย?”

จงทำดี จงทำดี จงทำดี
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

.
.

"มีห้องตัวเองเอาไว้นอนดีๆไม่นอน มานอนอะไรที่นี่ รวยนักหรือเราน่ะ"
หลังจากคริสบอกลาอากงที่สาบานต่อฟ้าดินรับไอ้หล่อเป็นญาติร่วมสายโลหิตเพราะถูกชะตาในสัมมาอาชีพกันไปแล้ว ชานยอลก็พยุงคนขาเจ็บที่อ้างตัวอยู่ห้องคนเดียวไม่ได้ เข้าห้องพักที่อากงบอกว่า เปิดแอร์เย็นฉ่ำรอไว้ให้ ทันทีที่ประตูปิดลง ไอ้หล่อก็จัดหนักเปลี่ยนโหมด หันมาทำหน้ามาดนิ่งใส่ชานยอลชนิดที่ปรับอารมณ์ไม่ทัน
"อันตรายจะตาย หน้าต่างก็พังแหล่มิพังแหล่ ถ้ามีใครมางัด นายตายได้เลยนะ เนี่ย เขย่ากริ๊กเดียวก็หลุดคามือแล้ว"
ก็ราคาห้องไม่เท่าไหร่ แล้วอีกอย่าง ใครเขามาเช่าที่นี่อยู่ระยะยาวกันเล่า ไม่อย่างนั้นอากงคงไม่ถามหรอกว่ามาเป็นรายชั่วโมงหรือรายวัน ว่าแต่ พอไอ้พี่คริสทำหน้าจริงจัง ดูแลเรื่องความปลอดภัยให้ก็อดรู้สึกแปลกๆไม่ได้
นี่ พวกเทอว์ทั้งหลายไม่ต้องดีใจว่า โอ้วววว ชานยอลรู้สึกอะไรกับพี่คริสแล้วใช่ไหมหรอกนะ ไอ้อาการแปลกๆในอก โหวงๆในใจอะไรนั่นน่ะน่ะ
เพราะความแปลกที่รู้สึกนั่นน่ะ มันเป็นความแปลกใจ แปลกใจว่าแม่งจะก่อเรื่องอะไรอีก ชานยอลยืนมองคริสที่ตอนนี้เดินได้ปกติราวกับไม่ได้เจ็บขาอะไรมาก่อนเลย สำรวจห้องที่มีดีแค่แอร์ที่เย็นฉ่ำจนแทบจะกลายเป็นขั้วโลกอยู่แล้วแล้วบ่นเหมือนคนแก่ที่แคร์เรื่องความปลอดภัยให้ลูกหลาน
"เนี่ย ฝ้าก็งัดออกมาได้ แล้วถ้ามีใครโรยตัวลงมาบีบคอนายจะทำยังไง"
คือไม่ต้องเป็นห่วงนะ นายปาร์คชานยอลยังเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยธรรมดา ยังไม่ได้เป็นมิสเตอร์เจมส์ บอนด์ คงไม่มีใครอยากโรยตัวมาฆ่ารัดคอหรอก
"แล้วเนี่ยดูสิ ผนังก็บาง ถ้ามีใครแอบเจาะรูขึ้นมา นายจะทำยังไงเนี่ย" ไอ้หล่อยังคงบ่นเป็นหมีกินผึ้ง ตอนนี้ชานยอลเริ่มเข้าใจแล้วว่าไอ้ท่าทางที่คริสแสดงออกมาเนี่ย หมายความว่าอะไร
อย่างนี้เรียกว่าหมาหวงก้างสินะ

อยากจะถามใจจะขาดว่า ทำไม กลัวใครจะมาฟันชานยอลก่อนที่ตัวเองจะได้ฟันเรอะไง แต่เดี๋ยวไอ้หล่อของขึ้นเห็นรถถังฝั่งธนตัวเท่ามดอีก สิ่งที่ชานยอลทำได้ก็คือ
"หายเจ็บขาแล้วเหรอ"
"ฮ้ะ อ๊ะ โอ้ยยยยยย เจ็บมากเลย สงสัยเป็นเกาท์แทรกด้วยอ่ะ" ไอ้คนที่แอ๊บหลุดทิ้งตัวลงกับเตียง กุมขาข้างที่ชานยอลจำได้ว่าไม่ได้มีอะไรบาดเจ็บเลยด้วยซ้ำเอาไว้ แล้วคริสก็ร้องครวญครางอย่าง
"เกาท์แทรก? เป็นเกาท์??? นายน่ะนะ"

"อื้อ เป็นเก๊า....... เก๊ารักชานยอลนะ"

เก๊ารักชานยอลนะ
เก๊ารักชานยอลนะ
เก๊ารักชานยอลนะ

"รับประทานอาหารให้ถูกส่วน ครบหมู่ และเหมาะสม รวมทั้งดื่มน้ำสะอาดอย่างน้อยวันละ 3,000 มิลลิลิตร หลีกเลี่ยงการดื่มแอลกอฮอล์ เช่น สุรา เบียร์ ออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ และหลีกเลี่ยงการออกกำลังกายที่มีแรงกระแทกต่อข้อที่รุนแรง"
"ห้ะ"
"จะได้หายเป็นเกาท์ หมดเวรหมดกรรมกันไปซะที"
"เก๊าแบบนี้รักษาด้วยวิธีนั้นไม่หายหรอก"
"มันต้อง........................"


"อโรมาวอนเธอมาปี้"
แล้วไอ้ตอนออกเสียงปี้นี่เสียงดังฟังชัดเหลือเกินนะ

ปาร์คชานยอลทอนหายใจรัวๆ จงทำดีก็ไม่ช่วยอะไร จงไม่ทำดีก็ไม่ได้ผล จงทำบ้าทำบออะไรก็ไม่เวิร์ก สงสัยคงต้องจงทำใจอย่างเดียว
"ถามจริงเหอะพี่ ถ้าผมให้พี่ปี้เนี่ย ครั้งเดียวแล้วพี่จะออกไปจากชีวิตผมมั้ยอ่ะ"
"ถ้าน้องชานยอลถามพี่เมื่อตอนเราเจอครั้งแรกกันเนี่ย พี่ก็อาจจะตอบว่าใช่"
"หมายความว่าไงเนี่ย"
"น้องชานยอลยังไม่รู้อีกเหรอ ว่าตัวเองน่ะ น่าโดน....."
ยังไม่ทันจะจบประโยคว่าปาร์คชานยอลน่าจะโดนอะไร คริสก็ถูกขาโก่งๆ ถีบหมับเข้าไปยังข้อเท้าที่ตัวเองร้องโอดโอยสำออยเสแสร้งแกล้งทำเข้าเต็มๆ แต่ดูเหมือนชานยอลจะถีบได้แม่นทีเดียว เพราะรู้ตัวอีกทีร่างสูงของคริสลงไปนอนแหมบอยู่บนเตียงนุ่มที่อากงภูมิใจนำเสนอเต็มๆ
"ฮริ้งงงงงงงง"
"ก่อนจะบอกว่าผมน่ะโดนอะไร พี่ก็โดนตีนผมไปก่อนอีกสักทีแล้วกันนะ อ้อ ผมหิว จะออกไปหาอะไรกิน ระหว่างที่พี่เจ็บขาก็นั่งพิจารณาตัวเองไปก่อนนะพี่ ถ้าเหงาก็เรียกอากงนะ โป๊มั้ยน้องงงงงงงง"
ชานยอลจากไปแล้ว พร้อมเสียงหัวเราะสะใจ แต่ร่างโปร่งไม่รู้เลยว่า หลังจากที่ตัวเองออกไปจากห้องแล้ว ร่างสูงที่ทำสะดีดสะดิ้งก็ลุกขึ้นนั่งที่ขอบเตียง หยิบโทรศัพท์ออกมา ก่อนดวงตาคมจะวาววาบเป็นประกาย

.
.

แรงสั่นยาวๆ รัวๆที่กระเป๋ากางเกงทำให้ชานยอลต้องหยิบมือขึ้นมาดู พอเห็นว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับชีวิตตัวเองบ้างทำให้ร่างโปร่งตะโกนออกมาด้วยเสียงอันดัง
"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก จงทำดี จงทำดี จงทำดี จงทำดีว้อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"

Kriscrush @krisx
ชานยอล @pcy227 พาเค้ามาทดสอบสปริงล่ะ @ ม่านรูดอากง http://4sq.com/klg9UnS

มันเช็คอินโฟร์สแควร์ในทวิตเตอร์ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
แม่งรีทวิตเป็นล้าน!!!!!!!!!!!

Xiumin★☆ @minxiumin
@jdbieber (รีล่า) เลิกตามหาได้แล้ว กูรู้แล้วว่ามันอยู่ไหน @pcy227 #เพื่อนโผมร้ายใช่เล่น

ไอ้เชี่ยเครสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส!!!!!!!!!
จงทำดี จงทำดี จงทำดี!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

.
.

“โอ้โห รถเบนซ์รุ่นใหม่ ได้ข่าวว่าเพิ่งเปิดตัวด้วยนี่นา”
“โอ้โห นี่รถของใครวะเนี่ย เก๋าม่วงครามน้ำเงินเขียวเหลือง แสด แดง”

เมื่อคยองซูก้าวพ้นประตูหอพักออกมา สิ่งแรกที่เห็นคือรถเก๋งสีเงาดำคันโตมีโลโก้เด่นเด้งปะหน้ากระโปรงรถว่า “ข้าเบนซ์นะเว้ย ใครอย่ามาแหยม” จอดตั้งตระหง่านอยู่หน้าหอ จนเป็นที่สนใจของคนเดินผ่านไปผ่านมา ซึ่งดูท่าว่าอยากจะเข้ามา ขูดขอหวยสักสองตัวท้ายก็ยังดี นอกจากตัวรถคันโตแล้ว คยองซูเพิ่งจะสังเกตเห็นชายหนุ่มชุดดำ ผูกเน็กไทดำ สวมแว่นดำ และรองเท้าหนังสีดำ ยืนแผ่รังสีออร่าสีดำๆอยู่ข้างรถคันนั้น ยังไม่ทันที่คยองซูจะได้สำรวจต่อว่า คนผู้นี้จะมีสิ่งใดดำได้อีก ก็ถูกขัดจังหวะเสียก่อน ด้วยเสียงทุ้มติดออกจะโหดหน่อยๆ

“ไอ้บ้าเอ้ย เป็นคนนัดแล้วยังทำตัวชักช้า เผา! ... แม่งเลยดีไหม หอเนี่ย พิรี้พิไรอยู่นั่น” คยองซูสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนจะหลุดอุทานเบาๆ
“ดำทั้งตัวไม่พอ ยังใจดำด้วยหรือเนี่ย”
“เฮ้ย เมื่อกี้นายว่าอะไรนะ อะไรดำๆ ?”
“เอ้อ เปล่าครับเปล่า น้องคยองเพิ่งไว้อาลัยให้มดดำที่เพิ่งจะเผลอไผลเหยียบมันเสียชีวิตเมื่อกี้น่ะครับ”
ชายตัวดำในชุดดำทั้งตัวหันมามองด้วยสายตาประหลาด
“เผา! .... กระดาษเงินกระดาษทอง ไปให้ด้วยเลยไหมล่ะ ฉันมีไฟแช๊ค”
ดวงตาที่โตอยู่แล้วของคยองซูยิ่งเบิกโตเข้าไปอีก ในชีวิตนี้ไม่เคยมีใครกล้าทำร้ายและเชือดเฉือนคยองซูด้วยวาจากระโชกโฮกฮากแบบนี้มาก่อนเลย!
เฮ้ยยยยยยยย รักอ้ะ
ว่าแต่ พี่คริสอยู่ไหนครับ กลับมาเรียกเรตติ้งจากน้องคยองก่อน

i128lala
Admin

Posts : 44
Join date : 2014-03-08

https://i128lala.thai-forum.net

Back to top Go down

Back to top

- Similar topics

 
Permissions in this forum:
You cannot reply to topics in this forum