GUANGZHOU MODIFY : MAIN STORY 2 ...:: 5o% ::...

[i128lala]

0 2
M A I N S T O R Y
G U A N G Z H O U   M O D I F Y

“ทำไมวันนี้มึงเดินขาถ่างจังวะ ชานยอล”

ไม่รู้มันมาทำเหี้ยอะไรแต่เช้า!

เสียงพลังระดับโซปราโน่ของคิมจงแดดังสะท้านไปทั้งหู จงแดไม่ได้เล่นระดับไต่เก้าอี้หรือบันไดเสียงให้แสลงใจหรอกนะ แต่มันดันร้าวตรงที่ ยังไม่ทันอ้าปาก ไอ้เพื่อนรักแม่งก็จับพิรุจได้แล้ว คือจงแดเห็นชานยอลเดินกะเพลกมาตั้งแต่เดินตัดลานหน้าคณะมาแล้ว

“ถ่างเหรอวะ กูเดินปกตินะเว้ย”

“โก่งกับถ่างมันเหมือนกันไหมครับไอ้เพื่อนเห็บ?????” บอกเลยว่าไม่กวนประสาทไม่ใช่คิมจงแด! เพื่อนมหาก็แค่ยักไหล่ ทิ้งตัวลงนั่งข้างชานยอลแล้วตบไหล่เพื่อนเบาๆ
“มึงมีอะไรจะเล่าให้กูฟังไหม?” มันถามด้วยน้ำเสียงเดียวกับเด็กผู้หญิงคนหนึ่งในการ์ตูนตะโกนถามพี่สาวว่า เรามาปั้นมนุษย์หิมะกันมั้ย อย่างไรอย่างนั้นเลย

“ไม่มีอ่ะ” ชานยอลปฏิเสธ ลองเล่าดู รับรองคิมจงแดไม่เก็บไว้กับตัว แต่จะน้ำตาไหลขอแชร์นะครับไปทั่วทั้งมหาวิทยาลัยแน่

“มึงเป็นผู้ชาย พลาดแล้วก็ไม่ท้อง มึงกลัวไรวะ ฝึกกับพี่เขาไว้เอาใจสาวสิวะ” จงแดมันจัดการซัมมารี่ความคิดมันเสร็จสรรพ แอซซูมเอาจากการเดินขาถ่างของชานยอลว่าชานยอลต้องเสร็จแน่

“ฝันไปแล้ว ไอ้เห็บหมา!”

“กูว่าถ้ากูฝัน คงเป็นฝันที่เปียกหน่อยๆ” คือตอนนี้อีโมติค่อนหน้าเพลียๆยังสู้หน้าของปาร์คชานยอลตอนนี้ไม่ได้เลย ชานยอลไม่เคยมีความลับกับเพื่อนสนิท ไอ้พวกเหี้ยนี่รู้หมดตั้งแต่ชื่อที่อยู่ ประวัติส่วนตัว ประวัติอาชญากรรม ยันไปถึงเบอร์โทรศัพท์ของแม่ แต่เรื่องแบบนี้ ใครมันอยากเล่าให้เพื่อนฝูงฟังกันล่ะ

“โอโฮรัท! ขนาดนั้นเชียว”

“โอโฮรัทเหี้ยอะไร!!! ว้ากกกกกกกก โอเซฮุน!!!!!!!!!!!!” พูดเลยว่าชานยอลตกใจมาก เมื่อเห็นเจ้าของวลีเด็ดโอโฮรัทมันมากระซิบกระซาบด้วยจากข้างหลัง หน้าของเซฮุนในตอนนี้ดูกระเหี้ยนกระหือรืออย่างบอกไม่ถูก

“กูพลาดอะไรไปหรือเปล่าวะ ไอ้จงแด”

“มึงพลาดมากครัชชชชช อึกกกก อุ๊ก ไอ้เหี้ยยยย ฟาดกูทำไม”

จงแดแม่งลุงขึ้นจากม้านั่งหินอ่อนแทบจะออโตแมติคแต่ติดแค่ชานยอลขัดดาวรุ่งด้วยการทุบอั้กเข้าไปที่กลางหลังแบบเต็มแรง! เสียงของมหาเวลาตะโกนนี่มันโอเปร่าชัดๆ!
“อย่าบอกนะว่ามึงเสร็จพี่คริสเขาแล้ว”

“มึงเชื่อจงแดเหรอวะ”

“เอ๊า ก็หน้ามึงตอนนี้มีแค่สองสีอ่ะ ฟ้า..........เหลือง”

“อื้อหื้อออออออ มึงคิดว่ากูไม่กล้าถีบเดือนคณะเหรอวะ สาดดดดดดดด” ปาร์คชานยอลลืมความเจ็บด้วยอดรีนาลีนที่หลั่งขึ้นมาเต็มที่ ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง อ้าขาได้ไม่เท่าไหร่ลายซ่าเริ่มหด งานร้าวต้องมา ร้าวถึงกระดูก!

“กอเอี๊ยะมั้ยครับเพื่อนชานยอล” มีใครเคยบอกว่าโอเซฮุนเวลาที่มันรู้ว่าตัวมันถือไพ่เหนือกว่าชาวบ้านนี่หน้าตามันเหี้ยมากขนาดไหน ไม่สมกับเป็นเดือนคณะที่ใครต่อใครบอกว่า หล่อเนี้ยบเฮี้ยบนิ่งเลยสักนิด เอาจริงๆมันก็ผิดตั้งแต่คบเพื่อนอย่างชานยอลแล้วแหละ แต่แบบ มึงช้าไป บรั๋ยยยยยส์

“ห่าเอ้ยยย พวกมึงมโนกันไปไกลแล้วสาดดดดดดดดดดด” งานโวยวายต้องมา ชานยอลเองก็มโนเหมือนกันว่าตัวเองยังไม่มีอะไร ชีวิตยังครบสามสิบสองไม่ได้โดนแทงยับเมื่อวาน แต่ดูเหมือนว่าคนที่โง่ที่สุดจะเป็นจงแด เพราะเซฮุนมันไม่ยอมปล่อยอะไรไปง่ายๆ

“มึงลองคิดดูนะ พี่คริส ทั้งรวยทั้งหล่อ มึงลองคิดดูว่ามึงทำอะไรกับข้อได้เปรียบที่มึงมีตรงนี้ได้บ้าง? ถ้ามึงคิดออกนะ กูว่ามึงสบาย ชานยอล มึงจะเป็นชานยอลคนโง่ที่พี่คริสรักพี่คริสหลงแต่เพียงผู้เดียว!” งานปกป้องเพื่อนมอบให้จงแด แต่งานเสี้ยมเพื่อนนี่ของถนัดโอเซฮุนเขาล่ะครับ

“ไอ้เหี้ยยยยยยยย ว่าแต่ไอ้จงอินกับไอ้แบคไปไหนวะ”ชานยอลพยายามโวยวายกลบเกลื่อนเมื่อเห็นหน้านิ่งๆของเซฮุน ทั้งๆที่ไม่รู้ว่าในใจของเพื่อนรัก โอเซฮุนมันเอาศอกถองลมร้องตะโกนเยเฮทไปกี่ร้อยล้านรอบแล้วก็ไม่รู้

ปาร์คชานยอลไม่อยากจะบอกว่าคำเสี้ยมของโอเซฮุนไม่ได้มีอิทธิพลในใจเลยสักนิด!

“มึงไม่ต้องสนใจไอ้เชี่ยแบคหรอก มันมีคนคอยดูแล ส่วนไอ้จงอินมันก็มีองค์ของมันคอยปกป้อง มึงห่วงตัวมึงดีกว่า” ไอ้เพื่อนตาขีดนี่ก็เสี้ยมจริงจังวุ้ย! ร่างโปร่งหันไปมองหน้าเพื่อนเจ้าเล่ห์แล้วก็ต้องทำตาโต เมื่อเห็นจงอินวิ่งกระหืดกระหอบตรงมายังที่พวกเขาสามคนนั่งอยู่ จงแดรีบแสดงอัธยาศัยอันอ่อนน้อมด้วยการกล่าวคำทักทายเพื่อนรักเป็นคนแรก

“องค์มึงนี่แรงดีเนอะ ไอ้ฮุนพูดถึงมึงจบปุ๊ป มึงปรากฏตัวตัวเลย”

“มะ มึง กู ชานยอล แฮก แฮก อะ อาจารย์ จะ จุนมยอนเรียกพบ!” จงอินไม่ได้สนใจคำทักทายของจงแดเลยแม้แต่น้อย เพราะนอกจากการวิ่งที่กระหืดกระหอบแล้ว มันยังเรียงลำดับความสำคัญของหัวเรื่องได้สะเปะสะปะไม่แพ้กัน

นี่มึงวิ่งมาแจ้งข่าวเพื่อนไกลจากกรุงเอเธนส์มาสู่โซลเลยหรือเปล่า?

“ตอนไหนวะ!”

“เมื่อวาน แต่กูเพิ่งนึกได้วันนี้”

“ไอ้สาดดดดดด ไม่นึกได้ตอนมึงสวมชุดครุยเลยล่ะวะ เฮ้ยยย ชานยอล วิ่งว้อย” จงแดรีบหยิบย่ามขึ้นมา ชานยอลเพิ่งสังเกตุว่าวันนี้ไอ้เพื่อนมหามันสะพายย่ามมา (เข้าคอนเซปป์เด็กวัดอย่างน่าประหลาด ถ้าย่ามมันเป็นสีส้มอีกสักนิด ชานยอลคงคิดว่ามันเตรียมบวช)

แต่ในระหว่างที่พวกมึงเร่งรีบกันเนี่ย ช่วยถามถึงสวัสดิภาพช่วงล่างปาร์คชานยอลนิดหนึ่งจะได้ไหม?

ร่างโปร่งหยิบเป้เน่าของตัวเองลุกขึ้นบ้าง ตบไหล่เซฮุนเป็นการบอกลา คือเหตุการ์ณทุกอย่างมันเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วมาก รวดเร็วจนชานยอลตั้งรับกับมันไม่ทัน แต่ก็มากพอที่จะได้ยินเสียงเซฮุนตะโกนไล่หลังมา

“อย่าลืมนะว้อย มึงต้องเป็นชานยอลคนโง่ที่พี่คริสรักพี่คริสหลงแต่เพียงผู้เดียว”

ฟอหอกอดอเอกอาสอวอ! ตอนนี้ชานยอลไม่มีอารมณ์จะคิดอะไรนอกจากประคองร่างอันบอบช้ำของตัวเองไปให้ถึงห้องพักอาจารย์ก่อน ขอสาบาน ถ้าเจออาจารย์แล้วชานยอลหายปวดตัวเมื่อไหร่

ไอ้เดอะ แก๊งค์ พวกมึงเจอกูแน่ที่ฮิปโปบาร์!


จุนมยอนไม่เคยนึกมาก่อนว่าเขาต้องมาแจ้งเรื่องแบบนี้ให้กับลูกศิษย์ของตัวเองเลยสักครั้ง!

ร่างเล็กของอาจารย์ประจำภาคจ้องมองชายหนุ่มที่นั่งอยู่มุมห้องด้วยความหนักใจ ถึงแม้ว่าจุนมยอนจะดูเสเพลและสำรวยมากขนาดไหน แต่เขาก็มีความรับผิดชอบต่อลูกศิษย์มากถึงมากที่สุด และเรื่องนี้จุนมยอนจะปล่อยให้ผ่านไม่ได้ ตอนนี้ชานยอลเองก็ได้คริสมาช่วยแล้ว คนที่ฝากความหวังไว้มากที่สุดก็หายห่วงไปเปราะหนึ่งแล้ว

โชคดีที่เขารับรู้เรื่องนี้ในเวลาที่ยังไม่สายไป นี่ยังเพิ่งต้นเทอมเท่านั้น โปรเจคก็เพิ่งเริ่ม นักศึกษาบางคนยังไม่ได้ลงมือทำโปรเจคเลยด้วยซ้ำ ก็ยังนับว่าเป็นโชคดี

“เดี๋ยวอาจารย์จะแนะนำให้รู้จักเพื่อนๆในรุ่นนะ”

“ครับ อาจารย์”

รอยยิ้มหวานน่ารักถูกส่งกลับมา เจ้าของรอยยิ้มอาจจะไม่รู้ว่าตัวเองได้สร้างความสงสัยให้กับจุนมยอนว่าคนที่นั่งอยู่ตรงข้ามเขาในตอนนี้อายุเท่านี้แล้วจริงๆน่ะหรือ
ปังงงงงงงงงงง

เสียงประตูห้องพักของจุนมยอนถูกเปิดอ้าด้วยความอุกอาจ ชานยอล จงแด และจงอิน ลืมคำว่ามารยาทไปสิ้น เคาะประตูหรือไม่เคาะประตูไม่รู้แล้วครับ เปิดผ่างออกมาก่อนเลย แล้วส่งยิ้มหน้าสลอนมาให้อาจารย์แทนคำตอบ

“อาจารย์ ได้ข่าวว่าอาจารย์เรียกพบพวกผมเหรอครับ” จงแดยิ้มหน้าสลอนปากกว้างถึงใบหู สองมือกุมไว้ข้างหน้า เรียบร้อยชนิดที่ถ้าใครเห็นคงชื่นชมจงแดว่าเป็นเด็กวัดที่เพียบพร้อมเป็นแน่

“นั่งก่อนสิ อาจารย์มีเรื่องจะแจ้ง” จุนมยอนผายมือไปยังเก้าอี้ว่างข้างๆโต๊ะทำงาน ซึ่งลูกศิษย์หัวโปกก็ทำตามอย่างไม่บิวพลิ้ว แต่สามคนนั้น ไม่มีใครที่เอะใจถึงบุคคลที่สี่ที่นั่งอยู่มุมห้องเลยสักคน

“อย่างที่รู้กัน เอกประติมากรรมของเรามีนักศึกษาทั้งหมดสามคน” จุนมยอนเกริ่นเพื่อดูปฏิกริยาของลูกศิษย์ตัวเอง ซึ่งไอ้สามคนนั้นก็ยังคงสีหน้าเหรอหราได้เป็นอย่างดี “แต่จริงๆแล้วมีสี่คนต่างหาก........”

“ซิ่วหมิ่น ออกมาแนะนำตัวสิ”

“อาจารย์ครับ ผมชื่อมินซอก ไม่ได้ชื่อซิ่วหมิ่น ผมซิ่วมาไม่ได้หมายความว่าผมจะต้องชื่อซิ่วหมิ่น ผมชื่อมินซอก มินซอก มินซอก มินซอก มินซอก”

“โอเค มินซอก นายคือมินซอก คิมมินซอก อาจารย์ผิดเอง อาจารย์ขอโทษ นี่ปาร์คชานยอล คิมจงแด และคิมจงอิน รุ่นน้องร่วมเอกของนายนะ ส่วนนี่ ซิ่ว เอ้ย มินซอก รุ่นพี่เอกประติมากรรมของพวกนาย”

ดูหน้าของสามคนนั้นก็รู้แล้วว่า พวกมันกำลังอึ้ง แต่จุนมยอนไม่ปล่อยให้เจ้าลูกศิษย์ของเขาได้อึ้งนาน เพราะมันเป็นช่วงเวลาของการทำความรู้จักกัน ท่าทางของมินซอกดูสบายๆ เหมือนคุ้นเคยกับเหตุการณ์แบบนี้เป็นอย่างดี

“นะ นะ นั่นพี่ซิ่วหมิ่นตัวจริงเสียงจริงเหรอวะ”

ภายในความเงียบ จุนมยอนได้ยินเสียงจงอินกระซิบกระซาบกับจงแดและชานยอลราวกับรู้จักมินซอกมานานมากกว่าที่เขารู้จักเสียงอีก

“กูนึกว่าพี่เขาจบไปนานแล้วนะเว้ย”

“แต่นี่พี่เขาหน้าเด็กมากเลย บอกว่าปีหนึ่งกูก็เชื่ออ่ะมึง” ชานยอลให้ข้อมูลที่ตัวเองรู้มาบ้าง แม้พยายามจะลดเสียงให้เบาที่สุดเพื่อเป็นการให้เกียรติคนที่กำลังถูกนินทาอยู่ก็ตาม

“อ่ะแฮ้ม” จุนมยอนกระแอ้มไอเตือนไอ้ลูกศิษย์จอมซ่าส์ที่ยังนั่งซุบซิบกันอยู่ให้ได้สติกลับมายิ้มหน้าม้านกันอีกครั้ง “รู้จักกันไว้ซะนะ อาจารย์อยากให้พวกเราจบไปพร้อมๆกัน”

“แล้ว เอ่อ โปรเจคจบของพี่ซิ่ว เอ้ย พี่มินซอกคืออะไรเหรอครับ” จุนมยอนว่าจงแดมันคงต้องอยากรู้ระดับสิบแล้วถึงได้ถาม อาจารย์หนุ่มจึงพยักเพยิดไปที่คนที่ถูกตั้งกระทู้ถามให้เป็นคนตอบด้วยตัวเอง

“พี่ว่าพี่จะปั้นนางเงือก!”

จุนมยอนเข้าใจแล้วว่าทำไมมันถึงเรียนไม่จบ!!!!!

“หนะ หนะ นางเงือกเหรอครับ” เหล่ารุ่นน้องครางเสียงอ่อย ศิวลึงค์ของจงอินที่ว่าประหลาดแล้วมันยังแฝงอารญธรรมบางประการให้พอกล้อมแกล้มไปได้ว่านี่คือศิลปะ ทว่านางเงือกของมินซอกนี่มันเกี่ยวอะไรกันกับโปรเจคจบว่ะ

“ที่โคเปนเฮเกนยังมีนางเงือกของฮัน คริสเตียน แอนเดอร์เซน ที่เมืองไทยก็มีที่หาดสมิลา ทำไมที่ฮวาซองจะมีนางเงือกไม่ได้!”

เหตุผลของมันอ้างถึงกิมมิกระดับโลกกันเลยทีเดียว จุนมยอนคร้านจะเถียง ถ้าพรีเซนต์ดีๆ ศิลปะกรรมทำออกมาสวยก็ไม่น่ามีปัญหา แต่คงต้องซัพพอร์ตเต็มที่ เพราะถ้าอาจารย์อย่างเขาสามารถทำให้เด็กซิ่วในตำนานเรียนจบได้

จุมยอนจะต้องชนะ จุนมยอนจะต้องไม่แพ้!

“รู้จักกันไว้ แลกเบอร์โทรติดต่อกันไว้ ในอนาคตมีอะไรก็คุยๆกันแล้วกัน” จุนมยอนทิ้งท้ายไว้แค่นั้น ก่อนจะเดินออกจากห้อง ปล่อยให้เด็กในปกครองสี่คนนั่งมองหน้ากันเองตาปริบๆ

อาจารย์จุยมยอนออกไป เดธแอร์เงียบกริบครองโลกเลยนะครัชชชชชช

“เอ่อ อันยองครับพี่ซิ่ว เอ่ออ พี่มินซอก” จงแดยกมือทักทายประกอบ ไม่รู้ว่าจะยกมือทำไม แต่รุ่นน้องที่เหลืออย่างชานยอลกับจงอินก็ยกมือขึ้นบ้าง
กลายเป็นลัทธิบูชาอะไรสักอย่างไป แม้กระทั่งจงอินที่มีความเชื่อส่วนบุคคลยังต้องทำท่านี้ นี่มันมินซอกเดอะเกรทชัดๆเลยตัวเทอว์!!!!!!

“เรียกมินซอกก็ได้ ไม่ต้องเรียกพี่หรอก”

“เอ่อ พี่ครับ เรายังอยู่ในสังคมชนชั้นนะครับ อีกอย่าง ผมว่าพี่มินซอกเองก็คงจะอายุมากแล้ว พี่รู้มั้ยครับว่าพี่เป็นตำนานของฮวาซองเลยนะครับ”

“อ๋อ เหรอ เหรอ” มินซอกยิ้มจนเห็นเขี้ยวเล็กๆสองซี่ น่ารักชิบหาย! ดูเหมือนเจ้าตัวจะพึงพอใจกับการเป็นตำนานของฮวาซองอยู่ไม่น้อย “ใครๆก็เรียกกู เอ้ย พี่ว่า ซิ่วหมิน อินฟินิตี้ แม่ง คิดว่ากู เอ้ย พี่เป็นวงอินฟินิทหรือไงว่ะ”

ดูเหมือนว่ามินซอกจะงงในการจับใจความสรรพนามของตัวเองเหมือนกัน ว่าจะสุภาพหรือหยาบคายดี?

“ใช้กูมึงเถอะครับพี่ พวกผมเคยชินแบบนั้น ส่วนเรื่องวงอินฟินิทนี่ ผมว่าพี่มินซอกเข้าใจผิดแล้วแหละครับ” จงแดยิ้มร่า ดวงตามันเป็นประกายที่เปียกหน่อยๆ ชานยอลว่ามันถูกใจที่ได้รู้จักคนน่ารัก  

“อ้าว กูไม่ได้หน้าเหมือนสมาชิกสักคนในวงอินฟินิทเหรอวะ”

“เปล่าครับ อินฟินิตี้มาจาก ตลอดกาลอ่ะพี่ เหมือนเขาคิดว่าพี่จะไม่จบง่ายๆอ่ะ ที่ผมได้ยินมาน่ะนะ”

“อ้าว ไอ้ห่า กูก็นึกว่ากูอยู่วงอินฟินิทมาตั้งนาน”

“พี่มินซอกอย่าได้ตกใจไป ใครๆในมหาลัยชอบทักผมว่าผมเหมือนพระเอกเรื่อง You came from the star แล้วก็พาลเรียกผมว่าโทเมเนเจอร์เหมือนกัน” สาบานว่าทุกคนในห้องนั้นเห็นคิมจงแดลุกขึ้นแล้วหมุนตัวสามร้อยหกสิบองศา พอยต์เท้าอย่างดี และมโนไปไกลว่ามันเป็นมนุษย์ต่างดาวเหมือนโทมินจุน

“โทเมเนเจอร์ ถุ้ยยยยยย มึงเนี่ยนะ เป็นตรีเมเนเจอร์กูยังไม่เชื่อเลย เป็นจ่าไปก่อนเหอะ” ไม่ใช่ชานยอล ไม่ใช่จงอิน แต่เป็นมินซอกที่จัดเองเลย “มึงนี่ตลกดีนะเนี่ย มึงชื่อไรนะ คิมจงแด หรือ แดจังกึมนะ?”

จงหาความเชื่อมโยงเบาๆนอกเหนือจากคำว่าแด

“โทเมเนเจอร์ครับพี่” จงแดยังยืนกรานในสิ่งที่มันเชื่อ ร้อนถึงจงอินที่นิ่งมานาน ก็คว้าวัตถุบางอย่างออกจากกระเป๋าแล้วถวายพระพางไปที่หัวของจงแดทีหนึ่ง

“มึงคือจงแด มึงอย่าลืมกำพืด”

แล้วไอ้ที่มันฟาดหัวจงแดไปนั่นน่ะ ศิวลึงค์หล่อด้วยยางพาราทั้งแท่งเลยนะครัช นัยว่าจะให้เพื่อนได้รับพรและศิริมงคลจากศิวลึงค์อันนั้นเพื่อเรียกสติบ้าง พอมินซอกเห็นว่าอะไรอยู่ในมือในจงอิน ก็หัวเราะก๊ากออกมาอย่างปิดไม่อยู่

“เฮ้ยยยย พวกมึงนี่ตลกดีว่ะ ไปกินเหล้ากันมั้ย เดี๋ยวกูเลี้ยงเอง เปิดเรดกัน”

จบคำว่าเรดนี่ หูพึ่งนะครัช!

ชานยอลที่นิ่งมานาน พอได้ยินว่ามินซอกจะเปิดเรด ไอ้หูกางๆของเจ้าตัวก็ดันมีเรด้าร์ขึ้นมาทันที งานกินฟรีต้องมา งานแรดต้องมา ปกติแล้วชานยอลจะจัดลำดับเรื่องความสำคัญของสิ่งที่ต้องทำได้ค่อนข้างดี แต่ไม่ใช่กับงานกินเหล้า เพราะมันเป็นสิ่งสำคัญที่สุดเสมอ อีกอย่าง ตอนนี้ปาร์คชานยอลเป็นคนมีปม เป็นปมที่ตัวใหญ่และรับมือยากเสียด้วย
พูดเลยว่าไม่พร้อมจะเจอหน้า ไม่ว่าเวอร์ชั่นนั้นจะเป็นคนดีหรือไม่ เพราะฉะนั้น!!!!!!!!!!!!!!!!!!

“พวกผมมีเพื่อนอีกสองคน เอามันมาด้วยได้หรือเปล่าพี่”

“เฮ้ย เอามาเลย กูอยากรู้จักรุ่นน้อง พวกมึงมีที่นั่งชิลไหนแนะนำกูมั่ง” มินซอกดูจะกระตือรือล้นที่ได้พบเพื่อนใหม่อยู่มาก ร่างเล็กฉีกยิ้มกว้างแล้วกว้างอีก ชานยอล จงอิน และจงแดมองหน้ากัน ก่อนจะพูดโดยพร้อมเพรียง

“ฮิปโปบาร์!!!!!!!!!!!!”

ถนนทุกสายมุ่งสู่กรุงโรมฉันใด ร้านเหล้านั้นไซร้ก็ต้องฮิปโปบาร์ฉันนั้น!!!!!!!



พับ พรึบ พรับ

เสียงพลาสติกกันน้ำที่บังยงกุกเอามาแขวนไว้หน้าบาร์กันลมสาดดังเป็นจังหวะพร้อมๆกับเสียงถอนหายใจของปาร์คชานยอลที่กำลังยืนขาโก่งอยู่ด้านหน้าฮิปโปบาร์ ก้มลงมองโนเกียเพื่อนรัก สลับกับมองท้องฟ้า นี่ชานยอลควรจะโทรหาคริส หรือจะส่งข้อความดีล่ะวะ?

“เอาวะ โทรก็โทร!”

สองมือล้วงกระเป๋า สองเท้าก้าวเข้ามา ชานยอลก้มลงมองเบอร์โทรที่เรียงเป็นพรืดอยู่บนหน้าจอขาวดำแล้วก็ตัดสินใจกดโทรออก รอสายอยู่พักหนึ่ง เสียงทุ้มๆก็ดังมาตามสาย

/“ว่าไงครับ ชานยอล”/

“เอ่อ .........” กูไม่พร้อมจะพูดอะไรเลย อันที่จริงยังไม่พร้อมจะอะไรเลยด้วยซ้ำ แต่ในเมื่อลูกผู้ชายกล้าโทรแล้วคริสกล้ารับสายแล้วก็ต้องพูดออกไปสิวะ โฮ้ยยยยย “ผมกลับบ้านดึกนะพี่”

/“เสร็จแล้วโทรบอกแล้วกัน เดี๋ยวพี่ไปรับเรา”/

“ผมกลับเองพี่ ไม่ต้องมารับหรอก”

/“พี่ก็ยังไม่เลิกงาน เราโทรมาแล้วกัน”/ น้ำเสียงเผด็จการแบบนี้ คงต้องเป็นพี่คริสเวอร์ชั่นปกติมีสติเต็มร้อยแน่นอน ชานยอลรับคำเบาๆ เอาจริงๆคือยังไม่พร้อมให้พี่คริสมาเจอหน้าเพื่อนฝูงให้มันซักฟอกหรือแซวแซะกระแนะกระแหนอะไรทั้งนั้น

แต่เอ๊ะ เดี๋ยวนะ เดี๋ยวนะ.............

จากสายโทรศัพท์เมื่อกี้ คริสเฉยมากกกกกกกกก น้ำเสียงราบเรียบเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ในขณะที่ชานยอลลุกลี้ลุกลนเป็นเห็บหมา แสดงว่าพี่แกคงคิดว่า อ๋อ เมื่อคืนนี้คงแก้ผ้าหลับไป ตื่นขึ้นมาเลยโป๊ งั้นขอไปอาบน้ำอาบท่าให้สบายสักหน่อยแล้วกัน แล้วก็ไปทำงานตามปกติ อะไรแบบนี้หรือเปล่าวะ

เพราะถ้าจำได้ มันต้องมีความกระอักกระอ่วนเกิดขึ้นบ้างสิ สำหรับคนที่อันยองฮาเซโยกันมาโดยที่รู้ตัวก็ดี ไม่รู้ตัวก็ดี แต่นี่พี่คริสพูดเหมือนทุกอย่างเป็นปกติ แสดงว่าพี่เขาก็จำเรื่องเมื่อคืนไม่ได้น่ะสิวะ!!!!!!!!!!! สมองเห็บหมาของชานยอลประมวลผลอยู่ชั่วครู่ แล้วไอ้อาการไม่สบายอกสบายใจก็พลันสลายไปอย่างรวดเร็วจนน่ารังเกียจ

โฮ้ยยยยยยย กังวลเป็นเห็บหมามาตั้งนาน สาดดดดดดดดดด อย่างนี้ต้องฉลองงงงงงงงงง!!!!!!!!!!!!!!!!

ปาร์คชานยอลเต้นกังนัมสไตล์ท่อนฮุคแรลลี่เข้าไปในฮิปโปบาร์ด้วยอากัปกริยาที่ร่าเริงอย่างปิดไม่มิด ไอ้เพื่อนตัวดีของเขานั่งอยู่ที่มุมหนึ่งของร้าน วันนี้พี่ยงกุกปรับเปลี่ยนสีไฟนีออนใหม่ ไม่ใช่สีชมพูบาดตาแล้ว แต่เป็นสีเขียวมะนาวเรืองแสงสลับกับสีฟ้านีออน ดูเหมือนว่าหลอดที่พี่แกใช้จะไม่ค่อยมีคุณภาพเท่าไหร่ มันเลยติดๆดับๆ

พอชานยอลนั่งลงที่เก้าอี้ว่างข้างแบคฮยอนปุ๊ป มินซอกก็ร่อนแก้วเรดที่มิกซ์แล้วส่งให้ทันที เจ๋งครับพี่ ดีครับท่าน จัดมาเรื่อยๆเลยครับลวกพี่!

“พี่มินซอกครับ Can I ask you something? I want to know เอ่อ ผมอยากรู้ว่า เอ่อ why? เอ่อ พี่มินซอกไม่ Graduated ซะทีล่ะครับ”

พอวงเหล้าเริ่มกึม ไอ้เชี่ยเตี้ยก็เริ่มลายออก ตอนแรกที่ชานยอลชวนเซฮุนกับแบคฮยอนออกมา ไอ้สองคนนั้นทำท่าไม่เชื่อหาว่าหลอกเล่น ก็อย่างที่บอก พี่ซิ่วหมิ่นคือตำนานของมหาวิทยาลัยฮวาซองแห่งนี้ ดังระเบิดยิ่งกว่าตำนานรักของคนขายหนังโป๊กับนักศึกษาที่เพิ่งจบไปเสียอีก ดูเหมือนมินซอกจะภูมิใจกับคำถามของไอ้เชี่ยแบคมากถึงมากที่สุด เพราะร่างเล็กเอาแต่หัวเราะร่วน นี่ฟังภาษาอังกฤษรู้เรื่องด้วยหรือว่ะ?

“แม่ง กูโดนเพื่อนหลอก หลอกให้ไปลงเรียนตัวง่ายๆเก็บเกรดอยู่ตั้งนาน ห่า กูเสียเวลาไปลงเรียนปลูกเห็ดฟาง ปลูกข้าว เรียนการแสดง ตีกลองสะบัดชัยอยู่ตั้งนาน แม่ง ใครว่าวิชาพวกนี้ง่ายวะ พวกมึงอย่าไปเชื่อนะ ไม่งั้นต้องเป็นแบบกูนี่แหละ”

เฮ้ยยยย เคมีเขาคลิกกันดีว่ะ! นี่สิไอดอลคนใหม่ของปาร์คชานยอล!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

“แล้วพี่มินซอกบอกว่าจะปั้นนางเงือก พี่จะปั้นจริงเหรอวะพี่”

“กูถามมึงหน่อย มึงชื่อจงอินใช่ไหม มึงปั้นศิวลิงค์ทำไมวะ”

“ผมปั้นในสิ่งที่เชื่อ!” ถ้าพูดถึงสิ่งที่จงอินเชื่อ มันก็มีอยู่แค่อย่างเดียวเท่านั้น และคิมจงอินคนนี้ก็มั่นใจมากเหลือเกินว่าสิ่งที่มันเชื่อคือสิ่งที่ถูกต้องที่สุดแล้ว

“เออ กูก็ปั้นในสิ่งที่เห็นเหมือนกัน แต่กูยังไม่เห็น กูเลยยังไม่ได้ปั้น” ถ้าจัดลำดับของตรรกะป่วยๆสักตรรกะ ขอบอกว่ามินซอกนี่คงขึ้นอันดับต้นๆเหมือนกัน

“รบกวนพี่มินซอกแห่งวงอินฟินิทแถลงไขให้โทเมเนเจอร์จงแดฟังหน่อยครัช ว่าพี่จะเห็นนางเงือกของพี่ได้ที่ไหนอ่ะ”


“under the sea”


พอมินซอกพูดจบ ทุกคนในวงเหล้าต่างก็เงียบกริบโดยไม่ได้นัดหมาย ก่อนที่เซฮุนและแบคฮยอนจะระเบิดเสียงหัวเราะที่ดูยังไงมันก็เสแสร้งแกล้งทำชัดๆกลบเกลื่อนความเงิบ จากนั้นจงอินและชานยอลก็คว้าเรดที่ยังเหลืออยู่เทแจกไปทั่วโต๊ะกันมือเป็นระวิง เอาเป็นว่า นาทีนี้ถ้าครองสติไม่อยู่กันแล้ว ก็เมาให้หัวทิ่มไปเลยแล้วกัน!

“เฮ้ยยย ชานยอล มึงเมาหูกางแบบนี้ คนที่บ้านไม่ว่าเหรอวะ”

ไอ้เชี่ยจงแด พอเมาแล้วมันเริ่มปากหมาดึงเอาเหตุการณ์ที่เพื่อนหูกางตั้งใจจะฝังกลบเสียมิดขึ้นมาเป็นประเด็นในวงเหล้าอีกครั้ง คราวนี้งานใหญ่เสียด้วย ทุกคนในวงเหล้าต่างก็นิ่งสนิทรอฟังคำตอบทันทีทันใด แต่เหมือนจงแดจะไม่รอให้ชานยอลตอบ

“ตกลงมึงโดนเจ็ดยับหรือโดนแปดตี้วะ”

ไอ้จงแด ไอ้หัวฟวย! หนึ่งคำถาม สองตัวเลือกมึงนี่คำตอบเดียวเลยนะสัด! ตอบเจ็ดหรือแปดแม่งก็เก้าเข้าทางมันหมด!  

“กูไม่โดนเหี้ยอะไรทั้งนั้นอ่ะ แม่ง!”

“จริงเหรอวะ มึงนี่น่าจะโดนพี่คริสสักทีนะ” เซฮุนหรี่ตามอง งานเสี้ยมมาแล้ว งานเสี้ยมมาแล้ว โอเซฮุนถนัดมาก ยิ่งเหล้าเข้าปากนี่ยิ่งตัวสั่นระริก บอกเลย งานแกว่งเท้าขัดขาชาวบ้านของถนัดเลยครัช! “มึงลองคิดดูนะเว้ย พี่คริส ทั้งหล่อ ทั้งรวย ทั้งเท่ห์ ให้มึงได้ทุกอย่าง ชีวิตมึงจะไม่ต้องลำบากอะไรอีกเลย”

“Damn it! มึงรู้มั้ย ปาร์คชานยอล กู! I want him so bad กูยัง ain’t got him เลยนะเว้ย OOps!” พรูลมหายใจตวัดหางหลมสูงแบบนี้ ก็พอจะอนุมานได้ว่าแบคฮยอนเองก็รู้อะไรมาบ้างล่ะนะ แถมเจ้าตัวยังเมานิดๆ เลยหลุดออกมาซะเยอะว่ารู้จักคริส แต่พอนึกขึ้นได้ว่าพูดอะไร พยอนแบคฮยอนตาสว่างเลยจ้า! โชคดีที่ไม่มีใครสนใจ

“ใช่ๆ มึงเคยได้ยินคำคมที่ว่า ออกศึกข้านึกแต่รบแต่รบ จบศึกข้านึกแต่รักเจ้าเท่านั้น ไหมล่ะ” จงแดอยากมีส่วนร่วม แต่งแม่งก็ไม่เกี่ยวป่าววะ

“พี่คริสอ่ะ ใครๆก็อยากได้ มึงดูไอ้เชี่ยแบคดิ๊ เตี้ยก็เตี้ย ตัวก็มีแค่นั้น ภาษาอังกฤษก็เท่านี้ มันยังมองข้ามพี่ลู่หานไปหาพี่คริสได้หน้าตาเฉย มึง กูจะบอกให้นะ ใครๆก็ดูออก ว่าพี่เขาอยากได้มึง มึงก็เล่นตัวนิดหน่อย แล้วก็ยอมๆเขาไปซะ มึงรวยเลยนะเว้ย เด็กนายธนาคาร” เซฮุนไม่ยอมให้จงแดมาขวางทางเสี้ยมของตัวเองได้ เลยใส่ต่อไม่ยั้ง “ถ้าชีวิตนี้มึงไม่เคยจีบผู้หญิงติด มึงก็ยอมให้ผู้ชายจีบมึงบ้าง จะเป็นไร๊”

อีกนิดจ้ะ โอเซฮุน อีกนิด ปาร์คชานยอลจะคล้อยตามแล้ว อีกนิดเดียว

“เฮ้ยย เดี๋ยวนะ ไอ้พี่คริสที่พวกมึงพูดถึงนี่ ที่มันหน้าหล่อๆ สูงมากๆ ตาดุๆ ป่าววะ” มินซอกที่นั่งฟังอยู่นานแหวกความสงสัยผ่านความเคลิ้มของชานยอลให้พอมีสติขึ้นมาบ้าง
“yes that’s right! ใช่ครับพี่ นั่นแหละพี่คริส”

“อ๋อออออ ไอ้เจี่ยเหิงนี่เอง ได้ข่าวว่ามันเป็นนายบะ แอบ โอ้ยยยยยยยยยยยยย ใครเหยียบเท้ากูวะ” รุ่นพี่ร่างเล็กร้องตะโกนเสียงหลง เมื่อรองเท้าพอล สมิธของพยอนแบคฮยอนเหยียบลงไปเต็มรัก พี่มินซอกแบคฮยอนขอโทษ แบคทำไปเพื่อความลับของพี่คริสที่แบคเคารพนับถือ และอยากได้มาก!

“พี่มินซอกรู้จักพี่คริสด้วยเหรอครับ” เป็นชานยอลที่ไม่ยอมจบเรื่องง่ายๆ

“กูรู้จักมันนะ เคยเรียนอนุบาลหมีหมาห้องเดียวกับมันตอนที่แม่กูไปทำงานที่กวางโจว แล้วกูก็ย้ายไปเรียนที่เกาหลี ซ้ำชั้นอีกปี แล้วกูก็ได้เรียนห้องเดียวกับมันอีกทีตอนกูไปแลกเปลี่ยนที่กวางโจว แล้วกูต้องกลับเกาหลีกลับมาซ้ำม.หกอีกรอบไง ไอ้เชี่ย”

ตอนนี้ ทุกคนในโต๊ะต่างตระหนักแล้วว่า การศึกษาเป็นสิ่งไม่เหมาะอย่างยิ่งกับชีวิตของคิมมินซอก!

“แล้วพี่คริสที่พี่รู้จักเป็นไงบ้างครับ”

“อ๋ออออออ มันเป็นคนดี รักพวกพ้อง บ้านมันรวยฉิบหาย แถมเสือกเรียนเก่ง เล่นกีฬาเก่ง ฟันก็เก่ง คนเหี้ยอะไรก็ไม่รู้ ดีทุกอย่างยกเว้นชื่อ แม่ง เมื่อก่อนมันชื่อเจี่ยเหิงเว้ย สงสัยรับไม่ได้เลยเปลี่ยนให้อินเตอร์”

“ฟะ ฟันเก่ง งั้นเหรอครับ”

“เอออออ ไม่เห็นเหรอ เงิงบานเลย” พูดจบ คิมมินซอกก็หัวเราะเอิ๊กอ๊ากกับมุกของตัวเอง “ใครๆก็อยากได้ไอ้คริสเป็นแฟนทั้งนั้นแหละ กูยังอยากได้เลย อยู่กับมันโครตสบาย ถ้ามันรักนะ มันทำให้ทุกอย่าง ว่าแต่ มึงเป็นอะไรกับไอ้คริสว่ะ ชานยอล”

“เอ่อ พี่คริสเป็นนายแบบฟิคเกอร์โปรเจคจบให้ผมครับ เราเลยต้องอยู่ด้วยกัน”

“หืมมม อยู่ด้วยกันเรอะ โอ้ยยยย สบายตายห่า พี่มินซอกแนะนำนะน้องชานยอล มึงทำให้ไอ้คริสรัก แล้วมึงจะสบายไปเจ็ดชาติ ถ้ากูมีโอกาสเหมือนมึงนะ กูยอมให้แม่งหนึ่ง สอง ซั่ม! แต่แม่ง กูเสือกอยากปั้นนางเงือกไง เลยต้องขอบาย”

เรื่องมันเศร้าขอเหล้าเข้มๆ มินซอกคนน่ารักผู้ซึ่งคำพูดและความคิดขัดกับหน้าตาสุดๆก็ยกเหล้าขึ้นซัดอีกเฮือกใหญ่ๆ ไม่รู้ว่าความเศร้าของมินซอกคืออะไรกันแน่ ระหว่าง ไม่ได้ให้คริสหนึ่งสองซั่ม กับ ยังหานางเงือกไม่เจอ!

โดยที่เจ้าตัวหารู้ไม่ว่าได้ทิ้งปมที่ใหญ่มากให้กับชีวิตของชายหนุ่มคนหนึ่งให้ได้ขบคิดตัดสินใจกันต่อไป แต่ในระหว่างที่คิ้วของชานยอลกำลังจะพันกันมุ่นไปหมดแล้ว ...

“เฮ้ยยย ชานยอล เพื่อนใหม่เหรอ”

เสียงแหบห้าวของพี่บังยงกุกดังขึ้นจากข้างหลัง ไม่ใช่หลังของชานยอล แต่เป็นหลังของมินซอก ทำให้คนร่างบางสะดุ้งเฮือก ปัดมือไปทางข้างหลัง ส่งผลให้ไปโดนแก้วเหล้าที่อยู่ในมือของบังยงกุกเต็มๆ ไอ้โดนแก้วน่ะไม่เท่าไหร่ แต่บังยงกุกน่ะโดน โดนเต็มๆ

โดนใจ

“น่ารัก น่ารักฉิบหาย”

พี่บังครางด้วยโน๊ตที่ต่ำที่สุดของบันไดเสียงรัก ก็ใบหน้าทีเอียงหน้ามามองแม่งน่ารักฉิบหาย ใครจะอดใจไหววะ โอ้โหหหห เกิดมาหลายปี เพิ่งเจอคนน่ารักถูกใจ

“น้องจีบพี่หน่อย พี่อ่อยไม่เป็น” ตากลมโตเหมือนลูกแก้วมองหน้าบังยกกุกปริบๆ ก่อนจะฉีกยิ้มหวาน หวานมาๆจนเห็นเขี้ยว พี่บังบอกเลยว่าพี่บังละลาย ใจละลาย

“แน่ใจเหรอว่ามึงเป็นพี่กู”

“ห้ะ...................”

ความเงียบแดกทั้งโต๊ะอีกครั้ง นั่นสินะ ซิ่วหมินอินฟินิตี้อายุเท่าไหร่กันแน่วะ ชีวิตพี่แกช่างลึกลับอะไรขนาดนี้ แถมมีความเกรียนที่สั่งสมบารมีมาพอตัว กล้าพูดแบบนี้

“จะบอกอะไรให้นะ กูอายุสามสิบแล้ว สามสิบน่ะมึง”

“ฮั้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”

พอทราบอายุขวัญตา น้องเอยพี่มา นั่งทำตา ปริบ ปริบ น้องอายุ สามสิบ สามสิบ  ดูซิยังสวย ยังเต่ง  ยังตึง ตึงตัง น้องเอยขาวจัง ขาวดังอาหมวย ยิ้มยังหวานเสียด้วย ป๋าป่วยยังนอนตาแป๋ว โถใครจะเชื่อ ว่าแม่บุญเหลืออายุมากแล้ว

ใครเปิดเพลงวะ งานร้าวต้องมา บังยงกุกถึงขั้นทรุด มือข้างหนึ่งกุมหัวใจ! ในขณะเดียวกัน สภาพของบุรุษอีกผู้หนึ่งก็ดูจะไม่ต่างกัน เพียงแต่ไม่มีใครสังเกตถึงความปวดร้าวของบุคคลผู้นี้เท่าใดนัก คิมจงแดยกเหล้าขึ้นมาจิบเงียบๆ ตอนนี้เหล้าคงเอาโทเมเนเจอร์จงแด และบังยงกุก ไม่ไหว ขอใบบัวบกด่วน รักแท้แพ้หนุ่มอายุสามสิบที่หน้าเด็กกว่าตัวเองไปเกือบครึ่งชีวิต


เฮ้ยยย โซโล่หน่อยโว้ยยยย โซโล่!!!!!!!!!!!!!!!!


ครืดดดดดดดดดดด ครืดดดดดดดดดดดดดดดดด

แรงสั่นในกระเป๋ากางเกงทำให้ชานยอลต้องหยิบมือถือขึ้นมาดู พอเห็นว่าใครโทรมาก็รีบลุกขึ้นจากวงเหล้า เสียงในฮิปโปบาร์ดังจะตาย ถ้าคุยกันไม่ได้ยินเดี๋ยวต้องได้มีเคลียร์กันแน่ๆ พอออกมานอกร้านปุ๊ป ความสงบก็เข้ามาเยือนทันที

“ครับพี่”

/“หันมาทางซ้ายสิ”/

“หา?”

โอ้ยยยยย ฉิบหาย พี่คริสสสส กูเพิ่งโดนเพื่อนบิ้วมา อย่าเท่ห์มากได้ไหม!

ร่างสูงของคริสในชุดสูททางการที่ผ่านมาทั้งวันก็ดูเนี้ยบอยู่ ยืนพิงรถเบนซ์ลีย์คันเก่ง ดวงตาคมดุจับจ้องมาที่ชานยอลที่สภาพตอนนี้อย่าให้บรรยายเลยว่าร่างโปร่งจะรู้สึกถึงความเป็นเห็บหมาขนาดไหน

“พี่มาได้ไง”

“ลู่หานบอกว่าเรากับเพื่อนชอบมาดื่มที่นี่”

พูดจบก็ปรายตาไปยังฮิปโปบาร์ สถานที่ที่หากคริสเหยียบย่างเข้าไป บาร์อินดี้ที่ยังพอมีศักดิ์ศรีหลงเหลืออยู่บ้างจะมีสภาพไม่ต่างอะไรกับสลัมทันที!

“อ๋อ รุ่นพี่พามาเลี้ยงน่ะครับ”

“ใคร?”

ลองคริสใช้เสียงห้วนแบบนี้แสดงว่าอยู่ในโหมดกำลังสงสัยว่ารุ่นพี่ที่เลี้ยงเหล้ารุ่นน้องได้หมายความว่ายังไง ยังไม่ทันที่ชานยอลจะได้อ้าปากตอบ คำตอบทุกอย่างก็ดังขึ้นจากข้างหลัง

“อ้าววว เห้ยยยยยย ไอ้เจี่ยเหิงงงงงงงงงงง”

เป็นมินซอกที่เดินออกมาตามชานยอล หรือออกมาอ้วก หรือออกมารับโทรศัพท์เหมือนกันก็ไม่อาจทราบได้ แต่นั่นทำให้คำตอบของชานยอลง่ายขึ้นเยอะ
สรุปว่า พี่คริสชื่อเดิมคือนายเจี่ยเหิงจริงๆสินะ



คุคุคุ

[mmukpp]

พออ่านพาร์ทนี้ถึงประโยคนี้ปุ๊ป...
'ตำนานรักของคนขายหนังโป๊กับนักศึกษาที่เพิ่งจบไป'
จุดนี้คือมันใช่ คือมันเป็นอะไรที่ลงตัวสำหรับมหาลัยฮวาซองที่สุดแล้ว
ตอนอ่านเรื่องนี้แรกๆไม่ไ่ด้เอะใจอะไร พอไปหยิบเอ็กซ์เอเย่นมาอ่านอีกรอบ
แล้วก็มาอ่านพาร์ทนี้ต่อคือเพิ่งนึกได้ ฮัดช่า! เจ้าของเดียวกันนี่หว่า 5555555
ชอบที่สุดแง่ะ! แสดงว่าสองคนนั้นนางรักกันดี รักกันโจ่งแจ้งจนเป็นตำนานเล่าขาน
รุ่นน้องต่อๆมายังรู้ครัชพี่!! มันเป็นฮิสทอรี่ออฟยูนิเวอร์ซิที่นี้ไปล้าว!!
โอ้ยโดนใจจังบุยยยยยยยยยยย 5555555555555555
แล้วคือยังไง คราวนี้ตัวละครใหม่ออกโรง
อห 'ซิ่วหมิน อินฟินิตี้' แค่ชื่อก็บ่งชี้แล้วว่านางไม่ธรรมดา
เชื่อว่าตัวละครเรื่องนี้ต้องมีความจันไรเฉพาะตัว แตกต่างกันออกไปไม่มีซ้ำกันแน่นอน
อ่านไปแล้วก็ขำ อยากตะโกนบอกมินซอกเหลือเกิลลล
พี่ควรลาออกจากการเป็นนักศึกษานะ 30ปีที่ผ่านมามันพิสูจน์แล้ว
พี่ไม่เหมาะกับการเรียนจริงๆ 555555555555555
ควรมุ่งหน้าไปทะเลแล้วดำดิ่งสู่อันเดอร์เดอะซีอันกว้างใหญ่
พี่ควรทำความฝันของพี่ให้เป็นจริงนะ พี่ต้องตามหานางเงือกให้เจอ..!!

ประทับใจเดอะแก๊งของชานยอลเรื่องนี้สุดๆ
แต่ละคนคือแบบโอร้ยแกรรรรรรรรรรรรรรรร
ถ้ามีเพื่อนแบบนี้ชีวิตต้องจบสิ้นแน่ๆ 5555555555
จะรอ50%หลังนะคะพี่ทราย
อยากเห็นชานยอลหน้า2สีอีก 'ฟ้า....เหลือง'
อีพี่คริสเป็นไบโพลาร์เจ็ดยับรัวๆ เคปร้า หรือจะใช้ว่าแปดตี้ดีวะ
โอ้ยคือ ตั้งตารอนะคะ!

[bbooookk]

แล้วชาติไหนพี่จะหานางเงือกเจอล่ะเนี่ย555
ชานยอลก็โง่เกิ๊นนนนไบโพลาที่ไหนจะหื่นแบบเน้555

[heebummi]

คือ...พี่คริสเนียนมากอ่ะ =_="

เจ็ดกะน้องแล้วแบบปกติมากกก

คือเรื่องนี้คือเลอค่า ควรค่าแก่การติดตามชีวิตเจี่ยเหิงมาก

รอน้องยอลรู้ความจริง 5555+

[Folafollar_]

วะฮะฮ่าาา เราตามมาเม้นให้ในนี้เลยยย (อันที่จริงลืมว่านายเปิดบอร์ดแล้ว)
โดนแบนช่างมันแต่คนอ่านยังต้องอยู่ อยู่รอพี่คริสจัดเจ็ดยับอีกหลายๆ รอบ -.,-
แฮ่... เสพติดความกามจากพี่คริส ความจริงแล้วเราใสใสเหมือนชานยอลนั่นแหละ
พาร์ทนี้เปิดตัวพี่มินจ๊อกคนน่ารักของเราได้รุนแรงอะเซบาเดเฮ้มากกก 55555555555
ฮาตั้งแต่ชื่อซิ่วหมินมาจากเพราะซิ่วมาเรียนใหม่นี่แหละ เหยยยคิดได้งัยแต่ละมุก
อ่านแล้วไม่เคยเสียใจเบยย มีมุกไปเล่นกับเพื่อนเยอะเลยอะ เล่นได้ยาวยันปีหน้า
แต่เล่นแล้วเพื่อนไม่ขำอะ ทำไมอะ ไม่เข้าใจอะ พี่ซิ่วหมิน อินฟินิตี้งี้ ไม่ฮาหรออออ
555555555555555555555555 เชี่ยยยคิดว่าตัวเองหน้าเหมือนวงอินฟินิท คือไม่ใช่
คือพลาด คือมั่วว 55555555555 ตลกอะ จริงๆแล้วไม่ได้ตั้งใจจะมาเม้นอะไรเยอะแยะหรอก
อยากจะมาหัวเราะรัวเลขห้าผ่านแป้นคีย์บอร์ดซักยี่สิบบรรทัด แต่เกรงใจนายอะ ถ้าเข้ามาหัวเราะรัวๆ
ใส่แต่เลขห้ามันก็ดูแปลกๆ ชอบกล เลยต้องนั่งคิดวิเคราะห์แยกแยะมุกมาเปิดประเด็นวิจารณ์
ชอบคาแรคเตอร์พี่มินจ๊อกอะ ฮือออออโดนหลอกไปเรียนวิชาเก็บง่ายๆ ปลูกข้าว ปลูกเห็ดฟาง
เรียนการแสดง ตีกลองสะบัดชัย(?) พี่เรียนคณะอะไร(วะ)คะ? 55555555555555555555555
แล้วแม่งจั๊ดง่าววเชื่อไปเรียนอีกกก โอ้ยยยยยย ฮาจนลูกตาสองข้างจะไปรวมกันเป็นตาเดียวแล้วอะ
ไหนจะโปรเจคจบปั้นนางเงือกอีกก inspiration แรงกล้ามากกก แต่จะทำได้มั้ยเป็นอีกเรื่องสินะ
-___-;; เห็นลางเรียนต่ออีกปีเลยค่ะพี่หมิน เพื่อนชานยอลมีใครปกติป่าววะ แม่มมม รวมแก๊งค์กันได้เมพ
ได้เทพ ได้โล่กันจริงๆ แบบกวนตีน บ้าบอ สติออบซอกันทุกคน ขนาดพระเอกจากตอนแรกก็ดูปกติดี
พอเข้าเรื่องวางแผนก็ไม่ปกติขึ้นมาเลย 55555555 เจ็ดยับเค้าไปแล้วยังมีหน้ามาทำเฉยอีก ปกติสินะ
เนียนเกินนนนนนนนน ! ชานยอลแม่งเชื่ออีกกก โอ้ยยยยลูกต๋าาา นี่ซื่อ หรือบื้อเอาดีดี.....
นี่ไบโพลาร์หรือหื่นกาม แต่ชอบนะ พี่คริสหื่นกามแบบมีสไตล์ ดูน่าค้นหา(?) ดูไม่ดิบ ไม่เถื่อน ไม่รุงรัง
แต่เอาเถอะ ถ้านี่บอกแค่ 50% ก็ไม่อยากเชื่ออะ เนื้อเรื่องเยอะมากครัชช ถ้าบอกจบพาร์ทนี่เชื่อสนิทใจ
นี่เราจะเม้นยาวตะไมม เดี๋ยว 50% หลังมาไม่มีอะไรเม้นนะ ไม่ยอมนะ เราจบละ มาหัวเราะเฉยๆ 55555555
เป็นกำลังใจให้นายนะ สู้ๆ *ส่งกำลังใจรัวววๆคูณสอง* <3<3<3<3<3 จงทำดี จงทำดี จงทำดี (?)

[Yoxkeyy]

พี่คริสปกติมาก แสดงเก่งไปปะนิ งื้ออออ >__<

[pcyrowebot]

โคตรชอบฟิคของพี่ทุกเรื่องเลยว่ะคือบั่บมันสนุกมากอ่านไปขรรมไปยิ่งตอนเจี่ยเหิงกามๆนะโคตรฮาาาซั่ซ ฮ่าๆๆๆๆ พี่ซิ่วนี่จะเอาไงกันแน่คะพี่เดี๋ยวซ้ำชั้นตัลหลอด :3 คือฮาทุกคนค่ะ เจ็ด แปด ฮาซั่ซบรั๋ยส์

[llllporllll]

“under the sea”

ไอ้สราสสสสสสสส 5555 ฮัดช่าาา
คือบับมินซอกเวอร์ชั่นนี้นี่.. แดกจุดสามวิ

ชอบๆๆๆๆ อ่านทีไรยิ้มไม่หุบ

[Luv]

พี่หมินซิ่วมาหลายปี อยากเปลี่ยนใจปั้นโทเมเนเจอร์มะเพร่~~~ 5555

[specialjungsoo]

พอทราบอายุขวัญตา น้องเอยพี่มา นั่งทำตา ปริบ ปริบ น้องอายุ สามสิบ สามสิบ ดูซิยังสวย ยังเต่ง ยังตึง ตึงตัง น้องเอยขาวจัง ขาวดังอาหมวย ยิ้มยังหวานเสียด้วย ป๋าป่วยยังนอนตาแป๋ว โถใครจะเชื่อ ว่าแม่บุญเหลืออายุมากแล้ว สามสิบยังแจ๋ววววว แจ๋ว ซะจนน่าจีบบบบ จีบ จีบ จีบจีบ
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ กุหรรมอ่ะพี่ไรท์ มันเป็นไรที่บั่บ พี่มินจ๊อกสูงเท่าไหล่ คนอัลไลน่ารักจังเงี้ย

อยากขำให้แฮร์รี่ พอตเตอร์เกิดมาแล้วอายุสามขวดเลย

อิเจี่ยเหิงนี่คือ ไม่ควรมาปรากฏมาก ณจุดจุดนี้ มึงแตกแน่?? ความแตกแน่ โอ้ยยยยยยยยย

ขอลาไปขำต่อ หน้าฮิปโปบาร์

สวัสดี

[fujikozung]

5555555555555 พี่หมินคือฮามากกกกก แถมเป็นตำนวนของม.อีก
พี่อายุก็ 30 แล้วพี่ไม่คิดจะจบๆๆออกไปหรอ โปรเจคพี่พี่จะได้ทำมั้ยอะ 5555555555555
ยอลเริ่มหลงเชื่อคำสปอยของอิเน่แล้วหระซิ

[rabi]

โอ้ยยยพี่มินซอกเกรียนมากกก เกรัียนชิบ จะปั้นนางเงือก555 ชานยอลบิ้วให้ขึ้นนะๆ เจี่ยเหิงคนเพอร์เฟค หนึ่ง สอง ซั่มไปแล้วด้วย

[dimanchey]

ชอบมินซอกบทนี้มากเลยอ่ะ555555555555555555555 ตลกจัง55555555555 จะมีโอกาสที่นุ้งยอลจะรุกพี่คริสบ้างไหมนะ 5555555555555555555

[pelongkuma]

ขำเหมือนคนบ้าเลยโอ้ยยยยยยย
หลุดพรืดสุดตอนมินจ๊อกบอกอายุละเพลงดังมา
ฮาประโยค พี่บังครางด้วยโน๊ตที่ต่ำที่สุดของบันไดเสียงรัก มากกกกกกกก5555555555

[konnatepkam]

ชาตินี้พี่มินจะได้ปั้นนางเงือกไหม

[pploypalaloy]

ชอบประโยคนี้มากอะ
“เอ๊า ก็หน้ามึงตอนนี้มีแค่สองสีอ่ะ ฟ้า..........เหลือง”
แม่งใช่55555555555555

[iyo]

เจี่ยเหิง คุคุคุ ชอบพี่มินซอกอ่ะ30ยังแจ๋ว 555555555555555

[snappy_oom]

ชานยอลเฟลเลย แต่แม่งน้องใจมากอ่ะ
คริสนี่เนียนยิ่งกว่าบีบีอีกนะเมิง

[Sponsored content]